Kuyum; değerli metaller ve değerli taşlar kullanılarak üretilen takı, ziynet, süs eşyası ve hediyelik eşyadır. Bu ürünleri satan kişi ve işyerlerine ise kuyumcu adı verilir. Türk Dil Kurumu’na göre kuyum, değerli metal ve taşlardan yapılan süs eşyası; kuyumcu, değerli metal ve taşlardan bilezik, küpe ve benzeri süs eşyası yapan veya satan kimse, mücevherci, cevahirci; kuyumculuk ise kuyumcunun işi ve zanaatı, mücevhercilik olarak tanımlanmıştır. Kuyumculuğu değerli madenlerin hassas bir çalışma ile işlenmesi, kıymetli taşlara şekil verilmesi, kıymetli taşların montür veya benzeri işlenmiş metallere monte edilmesi, mamul duruma gelene kadar yapılan işlemlerinin bir bütünü olan zanaatın adı olarak niteleyebiliriz
Kuyumculuk sektöründe kullanılan altının çeşitli alaşımları vardır. İçine karıştırılan metallerle altının rengi ve sertlik derecesi ayarlanır. Alaşımda kullanılabilen madenler; gümüş, bakır, nikel, çinko, paladyum ve iridyumdur. Bunun dışındaki karışımlar altının yapısını bozar ve altın özelliklerini kaybetmesine sebep olabilir. Kuyumculuğun neolitik çağda doğduğu düşünülmektedir. Arkeologların Ur’da, Truva’da, Mykenai’de buldukları mücevher ve heykelcikler neolitik çağa aittir. Altın o çağlardan günümüze kadar önemini kaybetmeden gelmiş bir kıymetli madendir. Aynı zamanda değer ölçüsü birimlerinden biridir.
Kuyumculukta altın olsun pırlanta olsun değerli her taşın birbiriyle bütünleşmesini sağlayarak birçok göze güzel görünen eser çıkar ortaya. Bu konuda en çok tutulan eserlerden biri de triodur. Yani kelime anlamı ile üç pırlantadır. Bunun gibi birçok taşın işlenmesi ile çok sayıda güzellik elde edebiliriz. Ülkemizde eskiden beri altın sanatı olarak tezhip kullanılır. Tezhip’in ne olduğunu biraz açarsak eğer : Tezhipte temel malzeme altın yada boyadır. Altın, dövülerek ince bir tabaka haline getirilmiş varak olarak kullanılır. Altın varak, su içinde ezilip jelatinle karıştırılarak belli bir kıvama getirilir. Boya ise genellikle toprak boyalardan seçilirdi. Sonraları sentetik boyalar da kullanılmıştır. Tezhip sanatçısı (müzehhip), bir kâğıdın üstüne çizdiği motifi önce sert bir şimşir yada çinko altlığın üstüne koyarak çizgileri noktalar halinde iğneyle deler. Sonra bu delikli kâğıdı uygulanacağı zeminin üstüne koyarak delikleri yapışkan bir siyah tozla doldurur. Delikli kâğıt kaldırıldığında motifin uygulanacak zemine çıktığı görülür. Bu motif iyice belirginleştirilip altınla yada boyayla doldurularak tezhip meydana getirilir.
Kaynak: http://www.unutulmussanatlar.com/2015/09/kuyumculuk-sarraflk.html
